Çocuklarda inatlaşma başlığı altında o kadar çok soru geliyor ki, bu haftaki yazımı inatlaşma konusuna ayırmak istedim. İnatlaşma başlığının yıllardır hiç modası geçmiyor.
Peki bir çocuk neden inatlaşır?
Sağlıklı gelişebileceği ortam yoksa;
Kurallar güvenlik için değil engellemek içinse
Anlaşılmadığını hissediyorsa
Peki bir yetişkin neden bir çocukla inatlaşır?
İşte bu sorunun cevabını gelin birlikte verelim. Size soracağım soruları üzerine düşünerek samimiyetle yanıtlayın lütfen.
Çocuğunuzdan beklentiniz neler?
Yeterince çocuğun fiziksel, zihinsel ve ruhsal gelişimini destekleyici ortam sağlıyor musunuz?
Çocuğunuza “hayır” dediğiniz kural sana, o anki durumuna göre mi belirleniyor yoksa ona yaşamı mı öğretiyor.
Çocuğunun karşısında bu denli ısrarla duracak kadar seni gerçekten öfkelendiren konu ne?
Her zaman inatlaşmak için 2 kişiye ihtiyaç vardır.” İnatçı çocuk” ya da “İnatlaşan çocuk” diye bir şey yoktur. Kimi zaman farkında olmasak da çocuklara “inatçı” demek daha kolay gelebiliyor. Her çocuk yaşam haklarını alabilmek için, duyulabilmek için ısrarla arzu ettiğinin peşinden gider. Her çocuk yaşamın sınırlarını keşfederken defalarca kendi sınırlarını dener ve sınırsız arzulara sahiptir. Her çocuğun daha fazlasına istemeye hakkı vardır. Sınır her zaman ebeveyn tarafından yaşam kurallarına, çocuğun güvenliği kapsamında çocuğa konulmalıdır.
Çocuklar tıpkı yürümeyi öğrenirken defalarca düştükleri halde asla ayağa kalmaktan vazgeçmedikleri gibi yaşamlarında öğrenmek, tüketmek, yapmak istediklerinden de kolay kolay vazgeçmezler. Çocuğun yaşamındaki bu ısrarcı arzular asla çocuğun inatçılığını göstermez. Çocuklara farklı gözlerle, daha sakin ve sabırla bakmaya başladığımızda aslında bize ne anlatmaya çalıştıklarını da gözlemleyebiliriz.
Bu sebeplerle, sevgili ebeveyn inatlaşan bir çocuğa sahip değilsin. Bu güzel bir haber ama “çocukla inatlaşma” sevgili ebeveyn…
Gözde ERDOĞAN ŞAHENK
