Aile kavramı ile ilgili pek çok farklı açıdan konuşabiliriz fakat bu hafta çocuklar için aile kavramının önemi ve bu kavram üzerinden çocuğun yaşamının hangi anlarında varlığımızı hissettirmemiz gerektiğini sizlerle paylaşmak istiyorum.
Yaşamımızda iyi gün ve kötü gün dostları olarak ayırt ettiğimiz dostluk kavramları vardır değil mi? bu kavramlar neden olur? Yaşamımızda iyi günler ve kötü günler olurken yanımızda olan ve bizim yaşadığımız duygulara iyisi ve kötüsüyle eşlik eden yol arkadaşlarımız bizlerin yaşadığımız duyguyla baş etmemizi kolaylaştırır ya da zorlaştırır. Peki ya dostlar ya da yol arkadaşları yaşamımızı etkilerken ailemiz?
Bir çocuğun yaşamında kötüyü paylaştığınız sürece varlığınızı hissettirirsiniz!
İyi günlere bir bireyin, çocuğun ne kadar desteğinize ihtiyacı vardır? Bu nedenle ebeveynliğimiz, kurduğumuz ailemizdeki dayanışma kötü günlerde, kötü anlarda ve yıkıcı duygular sırasında ortaya çıkar. Pek çok danışanıma bahsettiğim bir cümle ile özetlersem, “Öfkeyle baş edebildiğin kadar ebeveynsin!” çocuğunuzun yıkıcı, tutturan, kaygı duyduğu ya da kriz geçirdiği anlarda sakinleştirebildiğiniz sürece onun hayatında varlığınızı hissettirebiliyorsunuz. Bu nedenle aile kavramında ilk harekete geçmemiz gereken nokta öfkelenen bir kişinin her koşulda yanında olabildiğiniz bir ortam hazırlayın.
Olumsuz davranışları ve olumsuz olayları asla devam ettirmeyin!
Yaşamın içinde iyiler kadar kötü olan olaylar, durumlar varken aynı olumsuz olayları o ya da bu şekilde evde konusunun geçiyor olması, kinaye ile bile olsa olumsuz davranışların devam ettiriliyor olması aile içinde farkında olmadan birilerinin etiketlenmesine ve dışarıda kalmasına sebep oluyor. Bu nedenle aile kavramının içinde olumlu deneyimlerin yanı sora olumsuz deneyimler olurken, bu deneyimi yaşayan kişinin yanında koşulsuzca onu sakinleştirerek olurken aynı zamanda yaşanılan olumsuz olayları çözüme kavuşturduktan sonra konuyu sonlandırmanız aile içindeki huzurun devamlılığı için önemlidir.
Sofralar birleştiricidir!
Aile sadece ihtiyaç olduğunda değil günün en az bir öğününde bir araya gelmelidir. Artık metropol şehirlerde, yaşamın içindeki yoğunlukla birlikte evlerde öğün zamanları karmakarışık olmuş ve herkesin beslenme zamanları fazlasıyla bireyselleşmiştir. Bu nedenle aile olduğumuzu daha sık hatırlamamız ve birbirimizle ilişki ve sağlıklı iletişimde olabilmek adına yemek zamanlarını bir fırsata çevirmelisiniz. Günün en az bir öğününü paylaşıyor olmanız, beslenme zamanında birbirinize hesap sorarak ya da sıkıcı “Bugün ne yaptın bakalım?” sorularının arasında yemek yemek yerine dünyaya dair, hayata dair, merak ettiğiniz konulara dair sohbetler açarak beslenme zamanlarını paylaşıyor olmanız aile olarak ilişkilerinizi güçlendiren deneyimlere yol açacaktır.
Aile oyunu oynayın!
Oyun her koşulda insanı geliştirir, esnetir, sakinleştirir, eğlendirir ve birleştiricidir. Hepimiz eğlenen bir grubun içine dahil olmak isteriz. Bu nedenle ailenizde bulunan her bireyin birbirine alışabilmesi, birbirinizin tüm hassas noktalarınızı, rahatsızlık alanlarınızı, eğlenceli taraflarınızı fark edebilmeniz için oyun zamanlarını kullanın! Aile olarak birbirinize karşı olan sabrınızın artabilmesi, daha sağlıklı ilişkiler kurabilmenizde en güzel araçlar oyunlardır. Örneğin “güveni destekleyen oyunlar” bu konuyu “Hayat Oyunla Başlar” kitabımda paylaşmıştım. Ailedeki tüm üyelerin birbirine güvenebilmesi, birlikte geçirdikleri anı keyifle sonlandırabilmesi için aile oyunlarından ufak bir öneri ile yazımı tamamlayabilirim. Mesela Körebe oynamaya var mısınız? Birbirinize şefkatle sarıldığınız, kriz anlarını sabır ve anlayışla çözdüğünüz, keyif ve oyun dolu bir hafta olsun….
Gözde ERDOĞAN ŞAHENK
